Budziński Henryk
Henryk Budziński
(ur. 29 listopada 1904 w Bobryku koło Stanisławowa, zm. 18 marca 1983 w Gdańsku) – polski wioślarz, medalista olimpijski.
Życiorys
Urodził się w Bobryku koło Stanisławowa, był synem Edwarda i Stanisławy z Kamińskich. Podczas rewolucji październikowej ewakuował się w okolice Kujbyszewa. Ukończył tam szkołę techniczną. W styczniu 1923 powrócił do Polski, osiadł w Poznaniu gdzie pracował jako technik budowlany. W 1926 r rozpoczął uprawianie wioślarstwa. Przez całą karierę zawodniczą reprezentował barwy KW 04 Poznań. Startował w kilku konkurencjach wioślarskich, ale największe sukcesy odniósł w dwójkach bez sternika, w osadzie z Janem Krenzem-Mikołajczakiem. Zostali wicemistrzami Europy w Bydgoszczy w 1929, a rok później stanęli na najwyższym podium po zdobyciu mistrzostwa w Liège. Zdobyli brązowy medal podczas igrzysk olimpijskich w Los Angeles 1932.
Budziński zdobył też srebrny medal Mistrzostw Europy w Paryżu w 1931 w czwórce bez sternika (partnerzy: Jan Krenz-Mikołajczak, Zdzisław Kasprzak, Kazimierz Nowakowski). Podczas Mistrzostw Europy w Budapeszcie w 1933 polska czwórka bez sternika z Budzińskim odpadła w repesażach.
Budziński był osiem razy mistrzem Polski:
- dwójki bez sternika: 1929, 1930, 1931
- dwójki ze sternikiem: 1931
- czwórki bez sternika: 1930, 1931, 1933
- ósemki: 1929, 1931
Laureat Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej (1930). Po zakończeniu kariery w 1933 pracował jako trener. W latach 1935-1939 był trenerem AZS Poznań.
W czasie wojny obronnej dostał się do niewoli radzieckiej, grudniu został przekazany do niewoli niemieckiej. Zbiegł z niej i ukrywał się w Warszawie pod nazwiskiem Józef Kobyliński. Wziął udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie mieszkał w Gdańsku, gdzie pracował w przedsiębiorstwie budowlanym. Zmarł 18 marca 1983 w Gdańsku i został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu.
źródło:
www.wikipedia.pl